Sub-2 Marathon project
Την προηγούμενη Κυριακή, στις 25 Σεπτεμβρίου 2022, χάρης στον εξωπραγματικό – για ακόμη μια φορά στα 37 του χρόνια – Eliud Kipchoge, το ανθρώπινο γένος έγινε ακόμη πιο γρήγορο!
Ο Κενυάτης μαραθωνοδρόμος σημείωσε στο Βερολίνο νέο ατομικό και ταυτόχρονα παγκόσμιο ρεκόρ σε επίσημο μαραθώνιο, όταν τερμάτισε τον αγώνα σε χρόνο μόλις 69’’ πάνω από τις 2 ώρες (2:01:09)
Η ομαδική και επιστημονικά «ενορχηστρωμένη» επίσημη προσέγγιση του Eliud από το 2018, για να σπάσει το φυσιολογικό φράγμα των 2 ωρών (Sub-2 Marathon) σε επίσημο Μαραθώνιο δρόμο, αλλά και η επιβεβαιωμένη κυριαρχία του στους δρόμους τα τελευταία έτη, τον καθιστούν από πλευράς φυσιολογίας αλλά και νοοτροπίας (“mentality”), ίσως και τον μοναδικό υποψήφιο για να «σπάσει» το φράγμα των 2 ωρών στα επόμενα 1-2 χρόνια.
Το πρώτο μεγάλο ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι, αν οι καταβολικές επιδράσεις της βιολογικής ηλικίας του Eliud (38-39 έτη) θα του επιτρέψουν να προπονηθεί σε τόσο υψηλό επίπεδο χωρίς να τραυματιστεί για τα επόμενα 1-2 έτη και αν θα καταφέρει να βρεθεί σε κατάσταση μέγιστης απόδοσης στον επόμενο Μαραθώνιο (αν αποφασίσει τρέξει…που μακάρι δηλαδή!)
Από την άλλη, τα τελευταία χρόνια οι εργοφυσιολόγοι ψάχνουν τον επόμενο «γενετικά χαρισματικό» δρομέα αντοχής ο οποίος θα καταφέρει να προσεγγίσει τις 2 ώρες σε μαραθώνιο δρόμο. Από την στιγμή που ένας αθλητής έχει φτάσει τόσο κοντά στον «απόλυτο στόχο» και λειτουργεί ως «φάρος» και έμπνευση για τους μεταγενέστερους του, ενώ επίσης έχει προσεγγιστεί η «συνταγή», σε μορφή αναλυτικών δεδομένων από τα δοκιμασμένα πρωτόκολλα προπόνησης και διατροφής αυτού του ύπερ-αθλητή, η ιστορία διδάσκει ότι πιθανόν και να είμαστε κοντά σε έναν Sub-2 Μαραθώνιο.
Εδώ όμως, στον παρονομαστή της εξίσωσης, έρχεται ένας καταλυτικός παράγοντας. Εκείνος της κλιματικής αλλαγής. Αυτό διότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι μια «μηχανή εσωτερικής καύσης», ο οποίος επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις περιβαλλοντικές συνθήκες ως προς την ζέστη, την υγρασίας και την συγκέντρωσης της ατμόσφαιρας σε οξυγόνου και διοξείδιο του άνθρακα. Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Sheffield Hallam που διερεύνησε τις επιπτώσεις της θερμοκρασίας στην απόδοση των δρομέων του Μαραθωνίου του Λονδίνου, διαπίστωσε αύξηση κατά μέσο όρο 2.8% στον χρόνο τερματισμού για κάθε 5 °C αύξησης της θερμοκρασίας, με κατώφλι την θερμοκρασία περιβάλλοντος 12 °C. Στον αντίποδα συμπεραίνεται επιστημονικά πως οι elite δρομείς δεν επηρεάζονται στον ίδιο βαθμό από τις κλιματικές συνθήκες (όταν μιλάμε για μικρές μεταβολές). Όταν όμως αναλογιζόμαστε την επίτευξη της απόλυτης απόδοσης στα άγνωστα όρια της ανθρώπινης φυσιολογίας, τότε η αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να είναι καταλυτικές.
Το δεύτερο μεγάλο ερώτημα είναι πόσο γρήγορα εξελίσσεται η κλιματική αλλαγή και αν η ανθρώπινη φυσιολογία θα προλάβει να προσαρμοστεί σε αυτήν, πάντοτε με στόχο την απόλυτη απόδοση για επίσημο μαραθώνιο αγώνα δρόμου κάτω από 2 ώρες. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι για τις ημέρες της πρώτης εβδομάδας του Νοεμβρίου, που διεξάγεται παραδοσιακά ο Μαραθώνιος της Νέας Υόρκης, τα τελευταία 50 χρόνια η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 15.5 βαθμούς στο 5% αυτών των ημερών, ενώ μέχρι το 2050 αυτό προβλέπεται να συμβεί στο 18% των ημερών και μέχρι το 2090 αναμένεται στο 38% των ημερών της εβδομάδας διεξαγωγής του Μαραθωνίου. Πιθανόν η εφαρμογή προπονητικών πρωτόκολλων εγκλιματισμού στα νέα δεδομένα να λειτουργήσει προς το συμφέρον των δρομέων βραχυπρόθεσμα, όμως παρατηρούνται πλέον ραγδαίες μεταβολές στον καιρό που ακόμη και τα πλέον σύγχρονα μετεωρολογικά συστήματα δύσκολα προβλέπουν με ακρίβεια. Κοινώς την ημερά του επίσημου αγώνα, ο οποίος συμβαίνει σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα και σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία του έτους, ο καιρός θα είναι πάντοτε θέμα τύχης.
Και κάπου εδώ στην εξίσωση χωράει άλλη μια μεταβλητή. Εκείνη, της συμβολής της τεχνολογίας στην βελτιστοποίηση της απόδοσης των αθλητών, όπως υποδήματα με ελάσματα από ανθρακοϊνες και νάιλον, ρούχα με καλύτερη διαπνοή/αεροδυναμική και χρήση στον αγώνα εξελιγμένων ενεργειακών ποτών/τζελ. Αν συσχετίσουμε με μια περισσότερο φιλοσοφική ματιά, την συνύπαρξη τεχνολογίας και κλιματικής αλλαγής, θα λέγαμε πως το ένα αντιμετωπίζει/αντισταθμίζει το άλλο, με ένα χρονικό ίσως πλεονέκτημα της τεχνολογίας έναντι του ρυθμού κλιματικής αλλαγής. Όσο όμως η ανάγκη για ένα βιώσιμο πλανήτη πιέζει τις εταιρίες για λιγότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, πιθανόν οι νεοεμφανιζόμενες ανακυκλώσιμες τεχνολογίες να μην ευνοούν στον βαθμό που το κάνουν οι υφιστάμενες (επαναφορά ενέργειας μεσοσόλας, επιμήκης δυσκαμψία ελασμάτων στα υποδήματα, βάρος υποδήματος) και η ζυγαριά να αρχίσει να γέρνει βραχυπρόθεσμα πάλι προς όφελος της κλιματικής αλλαγής.
Η προηγούμενη Κυριακή έχει πλέον περάσει στην ιστορία. Τι μας επιφυλάσσει άραγε το άμεσο μέλλον για την απολύτως αντιπροσωπευτική, των ορίων της ανθρώπινης φυσιολογίας, αθλητική διοργάνωση; Γίναμε μήπως μάρτυρες μιας ακόμη εκπληκτικής επίδοσης ενός μοναδικού αθλητή, στην αγαπημένη του και ταχύτερη για εκείνον όπως αποδεικνύεται «πίστα»; Θα ξαναδούμε άραγε κάτι μεγαλύτερο από τον αδιαμφησβήτητο «βασιλιά» Eliud Kipchoge του χρόνου; Ή μήπως είμαστε οι τυχεροί μάρτυρες της μοναδικής, καλύτερης όλων των εποχών, επίδοσης του ανθρώπινου γένους σε επίσημο μαραθώνιο αγώνα δρόμου; Το μεγαλύτερο ίσως και τρίτο ερώτημα, το οποίο συνοψίζει όλα τα παραπάνω, είναι αν τελικά η «υπεράνθρωπη» επίδοση Sub-2, σε επίσημο αγώνα δρόμου, είναι πλέον θέμα χρόνου, ή μήπως θέμα τύχης;
Σε κάθε περίπτωση νιώθω υπερβολικά τυχερός που το έζησα αυτό, ίσως περισσότερο και από τον απλό θεατή, μιας που η ενασχόληση μου με το τρέξιμο αντοχής με εφοδιάζει με τα «φίλτρα» ώστε να μπορώ να αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της προσπάθειας και την σοβαρότητα του εγχειρήματος σε όλο τους το μεγαλείο! Ευλογημένος !
Γράφει ο Στέλιος Πετρούτσος, PT., MSc / 2:39:15 Marathoner
english version
___________________________________________________________
Last Sunday, on October 25 2022, thanks to the unreal – once again at the age of 37 – Eliud Kipchoge, the human race became even faster!
The Kenyan marathon runner set a new PB and at the same time an official new world record by running the Berlin Marathon in just 69'' over 2 hours (2:01:09 official finish time).
Eliud's teamwork approach and the scientifically "orchestrated" official attempt, since 2018, to break the physiological 2-hour barrier (Sub-2 Marathon) in an official race and also his proven dominance on the roads in recent years, perhaps suggest that in terms of physiology but also mentality, he might be the only candidate to "break" the 2-hour barrier in the next couple of years.
The first “million dollar question” that arises is, of course, whether the catabolic effects of Eliud's biological aging (38-39 years) will allow him to train at such a high level without injury for the next couple of years and whether he will manage to be in state of maximum performance in the next Marathon (if he decides to run...let’s all hope for that!)
On the other hand, in recent years, ergophysiologists have been looking for the next "genetically gifted" endurance runner who will manage to approach 2 hours of finish time on Marathon race. Once an athlete has come so close to the "ultimate goal" and therefore serves as a "beacon" and inspiration to his successors, and also the "recipe" has also been approached, in terms of analytical data from the proven training and nutrition protocols of this super-athlete, history teaches as that we may be close to a Sub-2 Marathon.
But here, in the denominator of the equation, comes another catalytic factor. The inconvenient climate change. This is because the human body is an "internal combustion engine", which is greatly affected by environmental conditions in terms of heat, humidity and the concentration of oxygen and carbon dioxide in the atmosphere. A new study from Sheffield Hallam University, that investigated the effects of temperature on the performance of London Marathon runners, found an average increase of 2.8% in finishing time for every 5°C increase in temperature, with a threshold ambient temperature of 12°C . On the contrary, it is scientifically concluded that elite runners are not affected to the same extent by climatic conditions (when we talk about small climatic changes). But when we consider achieving ultimate performance at the unknown limits of human physiology, then the negative effects perhaps can be catalytic.
The second “million dollar question” is how fast climate change is progressing and whether the human physiology will have time to adapt to it, with a focus of course for the ultimate performance for official sub-2 hour Marathon finish time. For example, it is typically reported that for the days of the first week of November, when the New York Marathon is traditionally held, in the last 50 years the temperature has exceeded 15.5 degrees on 5% of these days, while by 2050 this is predicted to happen on 18% of days and by 2090 it is expected on 38% of the days of the Marathon week. It is possible that the application of training protocols to acclimatize to the new data will work in the interest of the runners in the short term, but there are occurring rapid changes in the weather, that even the most sophisticated meteorological systems can hardly predict accurately. Generally on the day of the official race, which happens in a certain geographical compartment and on a certain date of the year, the weather will always be a matter of luck.
And somewhere here in the equation lies another variable. That of the contribution of technology to the optimization of athletes' performance, such as footwear with carbon fiber and nylon plates, clothing with better breathability/aerodynamics and the use of advanced energy drinks/gels during competition. If we relate with a more philosophical view, the coexistence of technology and climate change, we would say that one counteracts/compensates the other, with perhaps a time advantage of technology over the rate of climate change. But as the need for a sustainable planet pushes companies to lower their environmental footprint, it's likely that emerging recyclable technologies won't be as favorable as existing ones (midsole energy recovery, shoe overall weight and longitudinal stiffness) and the scales will start to tip in the short term again in favor of climate change.
Last Sunday is already history. What does the immediate future have in store for the absolute representative, of the human physiology limits, sport activity? Did we witness yet another amazing performance by a unique athlete, on his favorite and fastest Marathon track for him, as it turns out? Will we see a greater finish Marathon time from the undisputed "king" Eliud Kipchoge next year? Or are we the lucky witnesses of mankind's ever best performance in an official road Marathon race? Perhaps the most “million dollars” and third question, which summarizes all of the above, is whether the "superhuman" performance of Sub-2, in an official road Marathon, is now a matter of time, or perhaps just a matter of luck?
In any case, I feel extremely lucky to have experienced this, perhaps even more so than the casual spectator, as my engagement in endurance running provides me with the 'filters' to be able to perceive the magnitude of the effort and the seriousness of the undertaking in all of their glory! Blessed !
Stelios Petroutsos, PT., MSc / 2:39:15 Marathoner
