Τα ύπερ-παπούτσια είναι πραγματικά «σούπερ» παπούτσια; / Are super shoes, “super” shoes for real ?

Τι συμπεραίνει η έρευνα:

• αυξάνοντας τη διαμήκη ακαμψία κάμψης του παπουτσιού, η εκτιμώμενη βελτίωση της δρομικής οικονομίας, για τρέξιμο διάρκειας 6 λεπτών σε υπομέγιστο VO2, είναι 1-2%. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις φτάνει εώς και 2,9%. Επιπρόσθετα, βελτίωση μικρότερη από 0,5%, μετά την παρέμβαση, δεν μετράει για θετική επίδραση στην δρομική οικονομία (Maddenetal 2016) 
• η βελτιωμένη οικονομία τρεξίματος δεν συμβαίνει εξαιτίας της μείωσης των επιπέδων μυϊκής δραστηριότητας στους γαστροκνημίους μύες ή τον υποκνημήδιο. Αλλά λόγω της ενεργητικής ενίσχυσης. Ποιο συγκεκριμένα λόγω της μεταβολής στην ταχύτητα μετάβασης από ΡΚ σε ΠΚ στον αστράγαλο (Roy & Stafanysin2006)
• όσο πιο σκληρό είναι το έλασμα ανθρακονημάτων, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός της δύναμης αντίδρασης του εδάφους, επομένως και το κέρδος στα ενεργητικά (Willwacheretal2014)

Τι γίνεται με τον σχεδιασμό παπουτσιών/τελικού προϊόντος:

• υπάρχει ένα βέλτιστο επίπεδο ακαμψίας που προκαλεί βέλτιστη οικονομία στο τρέξιμο. Υπερβολικά άκαμπτο ή πολύ μαλακό έλασμα ανθρακονημάτων και η δρομική οικονομική όχι μόνο δεν αυξάνεται, αλλά μπορεί επίσης και να μειωθεί για τον ίδιο δρομέα (Royκαι Stafanysin 2006)
• υποθέτοντας ότι λόγω σωματομετρικών χαρακτηριστικών, το σωματικό βάρος των δρομέων αυξάνεται εξίσου με το μέγεθος του παπουτσιού, τότε το επίπεδο ακαμψίας που δημιουργείται από το έλασμα ανθρακοϊνών, θα πρέπει επίσης να αυξάνεται με το μέγεθος του παπουτσιού

Τι δεν αποκαλύπτει δημοσίως η βιομηχανία παπουτσιών:

• η υψηλότερη ακαμψία του ελάσματος ανθρακοινών πρέπει να χρησιμοποιείται πάντα είτε για βαρύτερα άτομα, είτε για δρομείς με υψηλότερη παραγωγή ισχύος στην πελματιαία κάμψη της ποδοκνημικής! Διαφορετικά, ο υποψήφιος/δρομέας μπορεί να είναι επιρρεπής σε τραυματισμό υπέρχρησης στον Αχίλλειο τένοντα
• η υπέρβαση της «κριτικής δυσκαμψίας» θα έχει αρνητική επίδραση στην οικονομία τρεξίματος (γραφική απεικόνιση σχήματος "U") επειδή τα αρθροκινηματικά του γόνατος και του ισχίου θα αλλάξουν δραματικά, παράλληλα με την αύξηση του χρόνου επαφής με το έδαφος, οδηγώντας έτσι σε περισσότερο μεταβολικό κόστος (περισσότερη ανάγκη για πλειομετρικό έλεγχο/επιβράδυνση) (Bieweneretal 2004, Lay et al 2002)
• οι μακροπρόθεσμες προσαρμογές στους μύες και οι στρατηγικές που θα υιοθετηθούν στο δρομικό πρότυπο κάθε δρομέα (αρθροκινηματικά), πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην καθημερινή κλινική πρακτική ?

• πρέπει να είμαστε σε θέση να δοκιμάζουμε ελάσματα από ανθρακοϊνες, διαφορετικής ακαμψίας, σε κάθε δρομέα, προκειμένου να προσδιορίσουμε την «κρητική δυσκαμψία», η οποία για κάθε άτομο είναι διαφορετική και εξαρτάται από το σωματικό βάρος, τα αρθροκινηματικά, την μυϊκή δύναμη, την αντοχή κλπ.                                                                                                                                                                                      
• Έχουμε καταλήξει ερευνητικά στην μεθοδολογία – gold standard – για την μέτρηση της επιμήκους δυσκαμψίας του παπουτσιού και στον αλγόριθμο για την ιδανική τοποθέτηση ελασμάτων ανθρακοϊνών ανά άτομο; Ναι, φυσικά και έχουμε ! (Willwacher 2013) 

Μπορούμε λοιπόν να «ρυθμίσουμε» σε ιδανική λειτουργία, τα κανονικά παπούτσια ή ακόμα και τα ύπερ-παπούτσια (δηλαδή αυτά με ελάσμα από ανθρακοίνες τοποθετημένα στην ενδιάμεση σόλα τους από το εργοστάσιο); Ναι, μπορούμε ! 

for more info visit the Custom Carbon Project page in this site !

What the research concludes:

• by increasing the longitudinal bending stiffness of the running shoe, the estimated running economy improvement for a 6 minute run on submaximal VO2 is 1-2%. In single cases up to 2.9%. Furthemore, improvement of less than 0.5%, post-intervention, doesn't count for a positive effect in running economy (Madden et al 2016)
• improved running economy is not happening because of decrease in muscle activity levels for the gastrocnemious muscles or the soleus. But because of running energetics enhancement. In specific alteration in the speed of transicion from ankle DF to PF (Roy and Stafanysin 2006) 
• the stiffer the carbon plate, the greater is the degree of ground reaction force happening, thus the gain in running energetics (Willwacher et al 2014)

What about the shoe/final product design:

• there is an optimal stiffness level that causes optimal running economy. Too stiff or too light and running economy, not only is increased, but it can also decrease for the same subject/runner (Roy and Stafanysin 2006) 
• assuming that due to somatometric characteristics the runners body weight increases equally to the running shoe size, the stiffness level , generated from the carbon plate, should also increase with shoe size

What the shoe industry doesn’t reveal in public: 

• higher carbon plate stiffness must be always used either for heavier subjects or for runners with higher peak ankle plantar flexion generation power! Otherwise the subject/runner might be susceptible to overuse injury of the Achilles MST junction 
• exceeding the critical stiffness will have a negative effect in running economy (“U” shape graphical representation) because the knee and hip joints arthokinematics will dramatically change in parallel with increase on the ground contact time, thus resulting in more metabolic cost (plyometric control need) (Biewener et al 2004, Lay et al 2002 
• long-term adaptations in muscles and running strategies (arthrokinematics) are subject to more research.

What are the implications to clinical practice:

• we need to be able to test different carbon plates on each runner, with various stiffness levels, in order to identify “critical stiffness” pre individual 
• have we concluded the gold standard method of measuring shoe bending stiffness and the algorithm for ideal fitting per individual? Yes we have ! (Willwacher 2013)

So, can we fine tune normal shoes or even super shoes (those with carbon plates fitted in their midsole from factory)? Yes we can! 

for more info please vist the Custom Carbon Project page in thsi site !